ზოგჯერ ისეთი შეგრძნება აქვს, თუ გსურთ ნამდვილად შეიტანოთ ცვლილებები თქვენს ჯანმრთელობაში, საჭიროა ყოველდღე დარბაზში დარტყმა ან რაც შეიძლება მეტი ვარჯიში. მაგრამ ახალი გამოკვლევების თანახმად, უბრალოდ მეტის სიარულს რეალური გავლენა ექნება სიცოცხლის ხანგრძლივობაზე. სინამდვილეში, კვლევაში მონაწილე ადამიანებს, რომლებიც კვირაში მხოლოდ 150 წუთს ან მეტ სიარულს ატარებდნენ, ნაადრევი სიკვდილის რისკი 20 პროცენტით ნაკლებია, ვიდრე მათ, ვინც ნაკლებად დადიან.

იმ ადამიანებისთვისაც კი, ვინც კვირაში არ აკმაყოფილებდა ამ 150 რეკომენდებულ აქტივობას, ცოტათი მაინც გასეირნება სჯობდა საერთოდ ვარჯიშის გარეშე, აღმოჩნდა პრევენციული მედიცინის ამერიკული ჟურნალი სწავლა .

როგორ ავაშენოთ ვერტიკალური ბაღი

წამყვანი ავტორი, დოქტორი ალპა პატელი, ამერიკის კიბოს საზოგადოების მკვლევარი ამბობს, რომ ეს კვლევა კარგი ამბავია ყველასთვის, ვინც წუხს, რომ სიარული ვარჯიშად არ ჩაითვლება. ჩვენი კვლევის თანახმად, ადამიანთა 95 პროცენტმა, ვინც რაიმე ფიზიკურ დატვირთვას ეწეოდა, სიარული გააკეთა, მაგრამ ამ ადამიანების ნახევრისთვის სიარული მხოლოდ ზომიერი და ძლიერი ვარჯიში იყო, ამბობს ის. ახლა ჩვენ ვხედავთ, რომ მას ნამდვილად აქვს რეალური სარგებელი.

კვლევაში, რომელიც დაახლოებით 140,000 მონაწილეს მიჰყვა საშუალოდ 13 წლის განმავლობაში, შედარებულია მოზრდილები, რომელთაც საერთოდ არ აქვთ ფიზიკური დატვირთვა, მათ ვისი ერთადერთი ვარჯიში იყო სიარული და ვინც დადიოდა პლუს სხვა სახის ვარჯიშებიც. მან ასევე შეადარა ადამიანები, რომლებმაც მიიღეს კვირაში რეკომენდებულ 150 წუთზე მეტი აქტივობა და მათ, ვინც ნაკლები მიიღეს.

მონაწილეები ძირითადად ხანდაზმული მოქალაქეები იყვნენ, რომელთა საშუალო ასაკი 70 წელი იყო. კვლევის შემდგომი პერიოდის განმავლობაში, მათგან დაახლოებით 43,000 გარდაიცვალა.

იმ ადამიანებთან შედარებით, ვინც კვლევის დაწყებისთანავე აღნიშნავდა გარკვეულ ფიზიკურ დატვირთვას (კვირაში ორ საათზე ნაკლებ დროში), მათ, ვინც აღნიშნავდა, რომ საერთოდ არ აქვთ არანაირი აქტივობა, სიკვდილიანობის ალბათობით 26 პროცენტით მეტი იყო. მათ, ვისაც კვირაში 2.5 – დან ხუთ საათამდე ჰქონდათ ფიზიკური დატვირთვა, სიკვდილის რისკი 20 პროცენტით ნაკლები იყო.

მნიშვნელობა არ ჰქონდათ თუ არა მონაწილეებმა მიიღეს თავიანთი ფიზიკური დატვირთვა კვირაში 150 წუთში, მხოლოდ გასეირნების გზით ან სხვა აქტივობებით; ორივე ჯგუფმა მიიღო მსგავსი ხანგრძლივობის სარგებელი. მხოლოდ სიარულის ჯგუფში, ვინც ყველაზე მეტად დადიოდა, უკეთესად იყო დაცული რესპირატორული დაავადებების, გულსისხლძარღვთა დაავადებებისა და კიბოსგან სიკვდილისგან, ვიდრე ისინი, ვინც ყველაზე ნაკლებად დადიოდნენ.

მკვლევარებისთვის ეს გასაკვირი არ ყოფილა, რადგან სიარული ადრე ასოცირდება გულის დაავადებების, დიაბეტისა და მკერდისა და მსხვილი ნაწლავის კიბოს დაბალ რისკთან. მაგრამ პატელს ცოტა გაუკვირდა, რომ მხოლოდ ფეხით მოსიარულე ადამიანებს თითქმის ისეთივე სარგებელი მოჰქონდათ, როგორც სხვა სახის ვარჯიშებსაც.

აშშ – ს მოზრდილთა მხოლოდ ნახევარი და უფროსი ასაკის უფროსიც კი - აკმაყოფილებს 150 წუთიანი ზომიერი აქტივობის ან 75 წუთის ენერგიული აქტივობის რეკომენდაციებს კვირაში. პატელის თქმით, ამ ადამიანებისთვის ამ ბარიერის დაკმაყოფილება უბრალოდ ხანგრძლივობას შეიძლება მოჰყვეს.

საშუალო ტემპით, რომელშიც მონაწილეობდნენ სასწავლებლად, იყო 3 მილი საათში, ანუ 20 წუთიანი მილი. ეს უფრო სწრაფია ვიდრე სასურსათო მაღაზიაში გასეირნება და საკმარისია გულისცემის ოდნავ აწევა, მაგრამ ისე არ არის, რომ ისინი სიარულით ან სირბილით იყვნენ, ამბობს პატელი. სიარული ფიზიკური აქტივობის ყველაზე გავრცელებული სახეობაა, რომელსაც ადამიანები შეერთებულ შტატებში ეწევიან, ამიტომ ამ შედეგების დანახვა ძალიან, ძალიან ბედნიერი ვიყავი.

როდესაც მკვლევარებმა შეადარეს 150 წუთზე მეტი აქტივობის მქონე პირებს და მათ, ვინც ნაკლები მიიღეს, მათში არ შედიოდა იმ მცირე პროცენტული წილი, ვინც აღნიშნავდა, რომ საერთოდ არ იღებენ საქმიანობას. ადამიანები, რომლებიც სრულიად არააქტიურები არიან, განსაკუთრებით ამ ასაკობრივ დიაპაზონში, შეიძლება ასეთი იყოს ჯანმრთელობის ძირითადი მიზეზების გამო, რაც მათ ხელს უშლის სიარულის შესაძლებლობას, ამბობს პატელი. ჩვენ არ გვინდოდა ზედმეტად შემეფასებინა გასეირნების სარგებელი, ამიტომ მხოლოდ ის ხალხი გვინდოდა, ვინც ჯანმრთელად მოძრაობდა.

მკვლევარებმა ასევე გამორიცხეს ქრონიკული ჯანმრთელობის მდგომარეობის მქონე პირთა შესწავლა და აკონტროლებდნენ ისეთ ფაქტორებს, როგორიცაა მოწევის სტატუსი და სიმსუქნე. მიუხედავად ამისა, კვლევამ მხოლოდ კავშირი იპოვა სიარულსა და ხანგრძლივ ცხოვრებას შორის და არა მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი.

ადამიანებისთვის, რომლებიც ვარჯიშის უფრო ენერგიული ფორმებით სარგებლობენ, გაჩერების მიზეზი არ არსებობს; სხვა კვლევებმა აჩვენა, რომ უფრო მაღალი ინტენსივობის ვარჯიშებსაც აქვთ საკუთარი სარგებელი. მაგრამ მილიონობით ამერიკელისთვის, რომლებიც ფიზიკურ დატვირთვას მინიმალურ რეკომენდაციასაც კი არ იღებენ, პატელი ამბობს, რომ მტკიცებულება, რომ უფრო მეტი სიარულია - ნებისმიერ ასაკში - ძლიერია.

ვიმედოვნებ, რომ ეს ხელს უწყობს ხალხს, განსაკუთრებით უფროსებს, მაგრამ ნამდვილად ყველას, ვინც არ არის ჩართული ფიზიკური დატვირთვის რეჟიმში, რომ მათ არ სჭირდებათ გასვლა და გახდნენ მარათონის მორბენალი, ამბობს პატელი. არაფრისგან რაიმეს გადასვლა ჯანმრთელობის უზარმაზარ სარგებელს წარმოადგენს საერთო ხანგრძლივობისთვის და ამ მითითებების უბრალოდ შესრულება კიდევ უფრო მეტს გთავაზობთ.